VERSPREIDING
De Europese of Atlantische zalm leeft als volwassen vis hoofdzakelijk in noordelijke zeeën en de Noord-Atlantische Oceaan (Ierland, Noorwegen en Alaska). De soort kwam voor de industriële revolutie in alle grote Europese rivieren voor, maar is daar nu praktisch uitgestorven. Er worden pogingen gedaan de waterkwaliteit en de omgevingsfactoren zo te beïnvloeden dat de zalm terugkeert.

De vis voert op zee grote trekbewegingen uit en kan langs de Europese kusten en door de oceaan tot aan Groenland trekken. Ze leven meestal op ongeveer 10 meter diepte. De groeifase duurt daar van één tot vier jaar en als de dieren voldoende vetweefsel hebben opgebouwd om de trek en de paai aan te kunnen zwemmen ze de rivierstelsels in, de meesten sterven na het paaien.

BIOLOGISCHE KENMERKEN
De vis is een vrij slanke gestroomlijnde vis, daarnaast zijn er zijn enkele ondersoorten die groot kunnen worden, tot ca. 1 meter. In zee eet dit soort uitsluitend vis en kleine garnaaltjes.

Deze vis is in principe een witte vis. De rode kleur in de zalm komt van de kleurstof astaxanthine . De kleurstof wordt gemaakt door algen en ééncellige organismen. Deze organismen worden gegeten door garnalen, die de kleurstof in hun pantser en vlees opslaan. De vis eet weer garnalen en slaat de kleur op in het vetweefsel. Aangezien de zalm de kleur niet kwijtraakt, wordt een zalm in de loop van de tijd rood. Doordat het dieet van zalmen verschilt, zit er een enorme kleurvariatie in natuurlijke zalm, van lichtroze tot dieprood.

Zalm wordt ook gekweekt, maar je proeft geen verschil tussen wilde- en gekweekte zalm. Je kan het wel zien, gekweekte zalm heeft meestal een scheurtje in zijn rugvin, dat komt meestal door de netten.

OVERIGE INFORMATIE
Culinair kenmerkt de vis zich door de rode kleur van het vlees. Wereldwijd wordt deze vis gekweekt, en is in die zin toch een zeer gewilde vis.